Krótkie refleksje po przeczytaniu książki "13 powodów" Jaya Ashera

Niech Cthulhu będzie z wami!

Długo się przymierzałem, ale w końcu usiadłem literacki pierwowzór głośnego serialu stacji Netflix. Samego serialu oczywiście nie widziałem i pewnie już nie obejrzę. Nie wiem bowiem czy jest jakikolwiek sens go zaczynać, skoro wiem, jak się zakończy. 

Swoją drogą słyszałem, że ma być drugi sezon. Ciekawe jak oni zamierzają to niby zrobić. Przecież po pierwsze nie ma takiej potrzeby a po drugie zakończenie (przynajmniej w książce) jest pretty definitive. Nic nie zostało niedopowiedziane. Zatem co? Magicznie odnajdą się nowe taśmy a może kolejna dziewczyna popełni samobójstwo?

Pozwólcie więc, że podzielę się z wami swoimi nieuporządkowanymi wrażeniami pisanymi niemal na gorąco po zakończonej lekturze. Zacznę może od tego, że ogólnie rzecz biorąc ta książka mnie poruszyła do tego stopnia, że musiałem ją sobie dawkować. Głównie dlatego iż klimat jest ciężki, pesymistyczny i dołujący niczym w najlepszych skandynawskich kryminałach a intryga poprowadzona wzorcowo, przez co całość nie tylko zostaje w głowie na długo ale przede wszystkim zmusza czytelnika do zastanowienia się nad konsekwencjami, jakie na innych ludzi mogą wywierać jego nieopatrzne słowa czy czyny.

Mam jednak nieco mieszane uczucia. Z jednej strony zaintrygował mnie sam koncept taśm będących swoistym listem pożegnalnym młodej dziewczyny, zawierającym wyjaśnienie przyczyn tego, że zdecydowała się popełnić samobójstwo (Tak na marginesie dodam, że to właśnie ze względu na ten aspekt zdecydowałem się w ogóle po tę pozycję sięgnąć). Z drugiej strony jednak uważam, że całość można było poprowadzić znacznie lepiej. 

I nie mam tu na myśli wyłącznie faktu, że główny bohater ma irytującą tendencję do wtrącania swoich pseudo mądrych i w większości wypadków kompletnie nic nie wnoszących uwag praktycznie do każdego zdania, jakie znajduje się na nagraniach.  Po prostu miałem wrażenie, że tytułowe powody wydawały się w większości przypadków kompletnie "wydumane". 

Nie zrozumcie mnie źle! Też kiedyś byłem nastolatkiem (Wiem! Trudno w to uwierzyć! ;) ) zatem doskonale rozumiem, że w takim wieku różne rzeczy przeżywa się inaczej. Zdecydowanie głębiej niż na to zasługują. Sam "na własnej skórze" doświadczyłem samotności, odrzucenia i poczucia ogólnego bezsensu istnienia. Byłem zatem w stanie zrozumieć przeżycia głównej bohaterki a nawet się do pewnego stopnia z nią utożsamić. 

W przeciwieństwie do niej miałem jednak to szczęście, że wtedy, kiedy było mi naprawdę ciężko spotkałem na swojej drodze kilka wspaniałych osób, dzięki którym nigdy nawet nie pomyślałem o samobójstwie. Będę im za to dozgonnie wdzięczny.  Dlatego też nie do końca przekonuje mnie fakt, że mimo doznanych upokorzeń Hannah z uporem maniaka dążyła do kontaktu z osobami, które nią poniewierały.

Zdaję sobie oczywiście sprawę z tego, że człowiek ma silną potrzebę bycia akceptowanym (wszak jakby na to nie patrzeć jesteśmy zwierzętami stadnymi) jednak ja osobiście starał bym się znaleźć sobie inne towarzystwo. Takie, które będzie mi bardziej odpowiadało i w którym będę się czuł komfortowo. 

Mimo wszystko uważam, że "13 powodów" to książka, którą zdecydowanie mógłbym polecić wszystkim nastolatkom. Nie tylko porusza ona bowiem ważny problem ale dodatkowo robi to w interesującej formie.